Een klein grauw kamertje met witte kale muren. De verf bladert van de muur. In mijn arm prikt een infuus en mijn lijf zit met allerlei snoertjes en plakkertjes vast aan monitoren. Ik moet plassen, maar ik mag me niet bewegen. Ik heb honger, maar mijn bord eten is net drie meter bij me vandaan neergezet. Ik ben benauwd, heb pijn op mijn borst en ik ben moe. Zo moe.
Ik lig in een Italiaans ziekenhuis. Het ziekenhuis van San Benedetto del Tronto (de heilige Benedictus: Ik ga ervan uit dat het met mij wel goed gaat komen). Mijn kamer op de vierde verdieping heeft een “room with a view”. Zo met een schitterend uitzicht op de zonsopkomst boven de Adriatische zee, voelt het bijna als een luxe vakantie.
De jongens hebben hun laatste schooldag, Villa Alwin zit helemaal volgeboekt met leuke gasten, alles loopt op rolletjes. We staan om 6.00 uur op voor het begin van een zonnige dag. Ik voel me fit en heb er zin in vandaag. Ik buk me om een sok aan te trekken en pats boem het is volledig mis. Geen lucht, pijn op mijn borst en tussen mijn schouderbladen. Ambulance, ziekenhuis, onderzoeken en op de Pronto Soccorso (Eerste Hulp) gaat het licht uit. Op de juiste plek. Er wordt snel gehandeld en volgens de doctoren heb ik diverse engelen op mijn schouder. Of is het toch die Heilige Benedictus?
Een ernstige longembolie die me bijna fataal is geworden. Hoe kom je eraan? Hoe kom je eraf? De ene na de andere mooie Italiaanse dokter verschijnt aan mijn bed. Wat doet deze jonge, gezonde, blonde vrouw hier? Jong? Ja, als ik zo om mij heen kijk is de gemiddelde leeftijd 90. Ik hoor hier niet, maar ik ben ziek en mag een poosje blijven. Het is al snel gezellig. Met mijn arts, die hoe toevallig, een goede vriend is van Lucio, onze burgemeester van Montefiore. Hij vindt het zelfs zo grappig dat hij aan mijn bed gelijk Lucio even belt om te vertellen dat ik bij hem in het ziekenhuis van de Heilige Benedictus lig. Beroepsgeheim of het recht van mij als patiënt op privacy kennen ze hier niet, denk ik. Ik hoor mijn arts namelijk doodleuk mijn hele medische status met de burgemeester bespreken. Fijn, zo is gelijk het hele dorp op de hoogte. Gelukkig is het maar een longembolie en geen wrat op mijn bil of iets anders gênants.
Met mijn kamergenotes is het lachen, gieren, brullen. De dames op leeftijd kunnen er wat van.
Er hoeft maar een arts of verpleger de kamer op de komen en de dames zijn in alle staten. Maria van 96 noemen we Houdini. Ze is nog goed bij, erg ondeugend bij de jonge artsen, maar ligt helaas vastgebonden omdat ze anders ontsnapt. Fascinerend om te kijken hoe snel ze het iedere keer weer voor elkaar krijgt om te ontsnappen.
Ik lig in een simpel staatsziekenhuis in Italië dus ik heb geen tv, geen WiFi of een keuzemenu voor mijn eten. Nou lig ik gelukkig in een Italiaans ziekenhuis dus het eten is echt lekker! Ik moet alleen zorgen dat ik alles op heb voordat het bezoekuur begint anders eten mijn jongens alles op. Ach en met internet op mijn telefoon kijk ik ’s avonds toch gewoon de herhaling van Goede Tijden Slechte Tijden via uitzending gemist of app ik tot diep in de nacht met mijn vriendinnetje in Nederland en stuur haar filmpjes van mijn slapende kamergenotes met de vraag of zij denkt dat ze nog leven.
Mijn zus komt iedere ochtend op het bezoekuur van 8.00 uur. Officieel is dat om mij te verzorgen en eten te geven. Dat moet hier de familie doen. De verpleging doet echt alleen de medische dingen. Iets anders dus dan in Nederland. Iedere ochtend is het weer lachen. Zit ze net, dan komen ze eerst bloedprikken dus moet ze een tijdje de kamer uit en wachten op de gang. Dan komt mijn eten en moet ze weer de kamer uit, dan komen de ze de kamer schoonmaken en moet ze weer voor zeker een kwartier naar de gang. Komt de verpleging de oude dames verschonen, moet ze de kamer uit. Om 9.00 uur komen de artsen voor hun ronde en is het bezoekuur voorbij.
Na een lange tijd mag ik eindelijk naar huis. Vreemd. Ik ga het hier missen. Lieve, kundige artsen, leuke verpleging en gezellige kamergenotes. Gelukkig hoef ik ze niet lang te missen, want ik mag nog heel vaak terugkomen. Er volgen nog ontzettend veel onderzoeken. Voorlopig ben ik hier nog niet klaar. Een vervolgafspraak hoef ik niet te maken, ik kan gewoon langskomen wanneer ik wil. Ik krijg het privénummer van mijn arts. Ik mag hem altijd appen. Fijn. Zijn profielfoto is een halfnaakte vrouw met het Juventus Logo.
Heee Bionda!
Zo’n verhaal heb ik ook precies hetzelfde, alleen ik lag er met een grote dubbele longonsteking. Het was een hele belevenis 3 weken dat ziekenhuis! Alles weer helemaal goed nu?
ciaooo
Germa
Hoi Germa, jeetje joh dat is ook wat een dubbele longontsteking. Bah. Helaas ben ik er nog niet helemaal vanaf. Binnenkort wordt ik geopereerd aan een tumor in mijn been, de waarschijnlijke oorzaak van de longembolie …. Groetjes, Bionda
Hi, aangemeld voor je volgende blog. Leuk om te lezen. gelukkig lees ik ook dat het weer goed met je gaat, fijn! ??♀️
Dank je wel Nella
Hoi Bionda,
Wat kan je leuk schrijven.
Dat er iets met je gezondheid was had ik al begrepen van je tante Monique.
Maar best heftig zeg. Dat we de dag moeten plukken weten we allemaal maar voor je het weet zit je weer in het molentje he.
Wat fijn dat jullie nog steeds zo goed voor elkaar zorgen, ondeugende zusjes. Ik zie jullie samen nog koprollen maken op de bank als een soort turnvoorstelling. Leuke herinneringen, Kristel die boven haar bed een hele bus getekend had met mensen erin! Ik had niet echt goed “opgepast” haha!
Knap snel weer op en ik wens je een heel goed nieuw seizoen!
Dank je wel Erika. Bedankt ook voor de leuke anekdote hahahahahaha
Jeetje! Wat kun je dan snel iets hebben.
Zo zie je maar dat je van elke dag moet genieten! Maar dat doen jullie ook.
Fijn dat het nu weer goed met je gaat.
Ondanks de ellende heb je je blog weer erg leuk geschreven!
Evengoed heb ik weer heerlijk gelachen in mijn bed om jouw blog, hoe ernstig ook weet je het smakelijk vol humor neer te zetten. Fijn dat alles nu goed met je gaat power vrouw?
Dank je wel Manuela
Hoi Bionda,
Ik lees toevallig vandaag je blog, Toen je was opgenomen juni vorig jaar waren wij in Italië, Alwin toen gesproken er was nog veel reden om ongerust te zijn. Gelukkig is alles goed verlopen!
Ja Jan ben weer helemaal de oude gelukkig. Alleen nog een operatie en dan is het echt klaar ….
Je schrijft leuk Bion! En wat een heftig verhaal blijft het toch! Pffffff…. weet nog vorig jaar juni dat we bij jullie waren. Was echt schrikken om je zo te zien. Zo sterk met revalideren en optimistisch blijven. Je bent een kanjer x <3
Dank je wel Lieve Jess. xx
Goeie griebels, dat was schrikken. Dat had idd heel anders af kunnen lopen.. Heel toevallen de tv aan waar een arts aan het woord is ennuitlegd wat een longembolie is… soort van trombose maar dan in je longen ipv je benen… ppppffff ik hoopmdat het inmiddels weer goed faat. Ik begrijp dat je nog een operatie koet ondergaan. Hierbij heel veel sterkte.
Groetjes,uit Assen Bram en Trees Schoon
Ja het is nogal wat maar alles gaat nu prima met me.
Pffffft, dat was schrikken voor jou! Hou je haaks en wij hopen dat ook de vervolgonderzoeken een positief resultaat gaan opleveren!
Dank je wel Marian
hoi bionda Dat was heftig allemaal ,hoop dat het snel beter met je gaat .
Verder is het een leuke blog ondanks het onderwerp, hoop nog veel leuke dingen van je te lezen.Beterschap.
Hoi Karin, De longembolie is gelukkig helemaal verdwenen. Voel me weer als vanouds
Leuk geschreven over een minder onderwerp, wens je een goede gezondheid toe.
Geweldig verhaal! Leuk zo’n inkijkje in jou leven. Maar ernstig was het wel! Gelukkig kende het een goed eind.
Inderdaad Laura! Weer helemaal als vanouds
Nou kunnen we elkaar de hand schudden, hetzelfde is mij ook overkomen,
…… inmiddels hersteld…. maar hier een Nederlands ziekenhuis … met eten… maar jou Italiaanse ziekenhuisopname, hoe naar ook, lijkt me een hele belevenis! Hopelijk gaat het ook weer goed met jou…. dat is toch het belangrijkst !!
Ja Geesje weer helemaal OK gelukkig
Pff wat schrikken dat het zo anders kan zijn. Gelukkig op tijd er bij Bionda bij mijn vader is het heel anders afgelopen. Leuk hoe je het allemaal.verwoord . Pas op je gezondheid
Hoi Ingrid. vervelend te horen van je vader. Ik ken helaas ook een aantal mensen bij wie het niet goed is afgelopen en besef maar al te goed hoeveel geluk ik heb x
grappig om de lange versie te lezen van wat je ons al verteld had…leuke stijl van schrijven overigens!!
Dank je wel Frans
Al je het zo weer terug leest, hadden de engelen en de Heilige Benedictus die dag een taak te volbrengen. Daar zijn ze gelukkig in geslaagd!
Het reilen en zeilen in een Italiaans ziekenhuis staat zover af van wat we hier gewend zijn. Met alle protocollen, klant is koning enz. enz.
Maak dat in mijn werk zo vaak mee!
Gelukkig ben je weer volop in “bedrijf” en geniet met volle teugen van het leven!
We zien elkaar in mei. Zo….. zin in!!
Liefs en de groetjes aan de rest van de Boerkamp clan.
Hannie
Dank je wel voor je lieve reactie Hannie. We zien elkaar snel. Gezellig!
Kende het verhaal al, maar heeeel erg leuk geschreven!!!?
Hahaha was een spannende tijd!! Maar gelukkig ben je weer op de been! En hoef ik de kamer niet meer uit als ik bij je ben??
Ja wat hebben we ondanks alle ellende gelachen ….
Hahaha ja Cor wat een toestand ……
Ik had er wat van gehoord bij de voorbereiding van de Eagles van je zus.
Fijne dat het goed gaat weer.
En wat leuk dat je nu ook blogt …
Wat fotos gezien van de carnaval maar met jou gaat het weer oke.hahaa
Groetjes dj.
Dank je wel DerkJan
Het begint te lijken op de next doktersroman of sosp maar de waarheid zoals zo vaak met romans zal helaas anders zijn …. sterkte met je herstel of nu al helemaal beter?
Hoi Rianne, ben weer helemaal de oude hoor. Moet nog wel een operatie ondergaan maar dan is het als het goed is helemaal klaar