Luizenmoeder

In Italië zijn geen luizen, Italiaanse kinderen hebben geen luizen, dus wij hebben geen luizenmoeders. Natuurlijk zijn er wel luizen, alleen mag niemand dat weten. Het is taboe. Onze jongens hadden ze ooit, net als de rest van de klas, maar dat was een groot geheim. Eerst moest de kinderarts op school komen en in een witte envelop kregen de kinderen met luizen een briefje mee voor hun ouders. Toen ik op het schoolplein vertelde over de Nederlandse luizenmoeders en luizentasjes keken ze me aan of ik van een andere planeet kom.

Er bestaan ook geen overblijfmoeders, leesmoeders, verkeersvaders of knutselmoeders. Op de lagere school hier in Montefiore mag je niks als ouder. Ouders zijn niet bevoegd. De school durft de verantwoording niet aan. Op het schoolplein gaat het hier dan ook een stuk rustiger aan toe. Ik heb slechts twee jaar ervaring op het schoolplein van een Nederlandse Kleuterschool, maar de scenes uit “De Luizenmoeder” vind ik heel herkenbaar. De Italiaanse ouders op het schoolplein zijn leuk en gezellig, hoe anders wordt dat tijdens de 10-minutengespreken. Of nou ja hier is het meer een avondvullend programma. In ieder klaslokaal zitten één of twee docenten. Je moet al die docenten af. Voor ieder lokaal staat een rij. Of het moet een rij voorstellen. Het is vechten wie er het eerst naar binnen mag. En met vechten bedoel ik dan ook echt vechten en schelden. Waar is de Italiaanse Juf Ank?

Mike, Robbie en Jim zitten ondertussen op de Superiore, een mix van Middelbare school en beginnend beroepsonderwijs. Mike en Robbie doen de richting Toerisme. Wie in Le Marche woont weet dat het toerisme hier nog niet zo heel erg veel voorstelt (uitzonderingen daargelaten natuurlijk). Mike zit in het vierde jaar en dit jaar bestaat volgens de richtlijnen van de school voornamelijk uit het opdoen van praktijkervaring. Hij heeft net drie weken stagegelopen bij een reisbureau. In de praktijk was het van maandag tot vrijdag twee uurtjes per dag gegevens invoeren in Excel. Vorig jaar “werkte” hij voor school twee weken in een hotel aan zee in Grottammare. In februari! Er was niks te doen. Een stage in het buitenland mag niet, want dat kunnen ze niet controleren. Ook mogen ze niet naar een grote stad, bijvoorbeeld Rome, waar het hele jaar door toeristen zijn. Ze mogen niet werken in het weekend. Stage in de zomermaanden? Nee, dat kan niet, dan hebben de leerlingen namelijk vakantie. Een hele goede voorbereiding op het echte werk in het toerisme?

Eerlijk gezegd verbaas ik me soms sowieso over hoe het onderwijs tegenwoordig gaat. Of het nou in Italië is of wat ik hoor van vriendinnen in Nederland. Ik ben zoals mijn kinderen het noemen: uit de vorige eeuw en ben opgegroeid zonder mobiele telefoons. Hoe heb ik dat ooit overleefd? Als ik Mike of Robbie app onder schooltijd dan heb ik binnen een paar seconden bericht terug. Hoe kan dat? Robbie vroeg van de week voordat hij naar school ging of ik zijn internetbundel nog even snel op wilde waarderen. Hij had een toets Scheikunde en als hij de vraag niet zou weten kon hij dat snel even opzoeken op internet (tijdens de toets).

Regelmatig appen de jongens dat ze weer geen les hebben. Er komt een invaller. Een invaller op de school van Mike en Robbie betekent geen les. Dan mag je doen wat je wil. Als ik niet de filmpjes van mijn zoons krijg doorgestuurd zou ik het niet geloven. Ze roepen natuurlijk vaak dat ze nietsdoen in de les (dat vond ik vroeger ook) maar zien hoe de vervanger eerst een potje patience speelt op zijn pc en vijf minuten later gewoon zit te slapen in zijn stoel?

De 10-minuten gesprekken zijn ook hier net als op de lagere school. Een ongeorganiseerd zooitje waar je minimaal drie uur voor uit moet trekken (als je geluk hebt). En dat om eigenlijk alleen maar meer dan tien keer te horen dat je kind meer moet studeren. Mike is zeventien en Robbie zestien en heel raar, maar die twee hebben andere interesses dan leren en naar school gaan. Ik snap er niets van, want ik was vroeger de meest brave leerling. Spijbelen, te laat komen, blijven zitten, irritant giechelen met mijn vriendinnen, leraren pesten. Been there, done that. Robbie heeft eens zijn kussen in zijn rugzak gestopt en in de klas dat kussen op zijn bureau gelegd en is gaan slapen. Onverantwoord gedrag. Ik vond het eerlijk gezegd best grappig. Of dat hij zich een hele les heeft verstopt in de kast, er pas aan het eind van de les uitsprong en de juf een lichte hartaanval bezorgde. Ik mag er niet om lachen, maar doe het stiekem toch. Ik denk dat ik het daarom zelfs nooit zover heb geschopt als luizenmoeder.